Jimena de la Frontera is een dorpje in het zuidoosten van de provincie Cadiz, aan de rand van het natuurpark Los Alcornocales. Afhankelijk van waar je vertrekt, kun je naar bergdorpje rijden via de C3331I of via de snellere A381. Rijden over de C3331 kan een heuse onderneming zijn. Er is niet veel verkeer, maar het is een vrij smalle baan in de bergen met veel bochten. Hou je ogen te allen tijde op de weg gericht en laat je niet afleiden door het prachtige landschap of de vogels.
Terwijl ik mijn bestemming naderde, zag ik een heleboel vinken op een schaduwrijke strook van de weg zitten. Helaas lukte het me niet om er één te fotograferen: er is gewoon geen plaats om je auto aan de kant te zetten.
Als je net als ik deze weg door de bergen neemt, wees dan voorzichtig met wat je GPS je aanraadt. Vermijd koste wat kost om door het centrum van het dorp te rijden! De straten zijn erg smal en extreem steil.
Bij aankomst hoorde ik meteen een nachtegaal zingen in de struiken. Enkele vale gieren, huismussen, boerenzwaluwen, groenlingen en goudvinken waren allemaal te zien aan het begin van de route, genaamd Sendero Rio Hozgarganta, binnen enkele minuten nadat ik mijn wandeling begon. Zoals je op de foto kunt zien, stond er op sommige plaatsen niet veel water in de rivier.

Na een paar minuten kwam ik een merkwaardig bouwwerk tegen, dat de restanten van een oude munitiefabriek bleek te zijn. Een paar zwaluwen voerden een acrobatische show op door de kanalen die vroeger naar de fabriek leidden en ik neem aan dat ze hun nest hadden in één van de smalle tunnels.
Het pad gaat verder langs de rivier. Soms kun je heel dicht bij het kristalheldere water komen. Het geluid van de beek die over de rotsen stroomt is heel ontspannend, vooral in combinatie met het gezang van de vele vogels.

Na ongeveer een kilometer liggen er betonblokken in de rivier, zodat je de andere kant kunt bereiken als je wilt. Ik hoopte daar een pad te vinden en mijn wandeling voort te zetten, maar ik kwam er al snel achter dat ik terug moest naar de andere kant van de rivier.

Vinken waren de meest voorkomende soort van de middag, samen met een kolonie vale gieren. Ik was voorbereid op een heel lange wandeling, maar op het punt waar ik hoopte een manier te vinden om de rivier over te steken, kon ik niet anders dan een ​​berg beklimmen. De uitzichten waren geweldig, maar ik begon te voelen dat ik te ver van de rivier af raakte en ik besloot wijselijk om af te dalen en terug te gaan.

Voordat ik weer naar beneden ging, maakte ik nog wat foto's van een laagvliegende vale gier. Ook ontdekte ik een nest aan de overkant van de rivier, hoog tussen de rotsen.








Tijdens mijn wandeling spotte ik deze soorten:
Witte ooievaar
Turkse tortelduif
Aasgier
Vale gier
Pimpelmees
Rotszwaluw
Boerenzwaluw
Zwartkop
Kleine zwartkop
Winterkoning
Merel
Nachtegaal
Huismus
Vink
Groenling
Putter
Europese kanarie
Comments