Herfst in de Salinas de Santa María de Jesús bij Chiclana
- 5 dagen geleden
- 3 minuten om te lezen
Sommige vogelplekken blijven je verrassen, hoe vaak je er ook komt. De Salinas de Santa María de Jesús bij Chiclana de la Frontera zijn er zo één. Ik was er al een paar keer geweest, maar dit bezoek in het vroege najaar sprong eruit. Wat bedoeld was als een ontspannen middagje vogels kijken, werd één van mijn meest geslaagde sessies in maanden. Er waren zóveel vogels dat ik eigenlijk niet anders kon dan een week later teruggaan — om hetzelfde gebied nog eens rustig te verkennen en dingen te zien die me de eerste keer waren ontgaan.
De eerste keer viel er al van alles te zien, maar de tweede keer was helemaal fantastisch: ik zag die dag meer dan veertig soorten!
Eerste bezoek: een warme middag vol leven
Er was van alles te zien: witte kwikstaarten, mijn eerste blauwborst van het seizoen en een enorme groep grutto’s in het ondiepe water. Honderden waren het er, allemaal dicht op elkaar. Sommigen zochten eten, anderen zaten te poetsen of te rusten — overal bewoog wel iets.
Eén vogel sprong er meteen uit. Zijn roestbruine verenkleed stak duidelijk af tegen het grijs van de rest. Het was een Limosa limosa islandica, de IJslandse ondersoort — opvallend anders en zonder twijfel het hoogtepunt van de dag.
Rustige ibissen en luidruchtige sterns
Terwijl ik op handen en knieën door de modder ging om de grutto’s beter te kunnen fotograferen, zag ik een klein groepje zwarte ibissen vlakbij. Ze stonden op zo’n twintig meter afstand, zagen me zeker wel, maar bleven helemaal rustig. Hun verenkleed was dofbruin van kleur, zonder de glans die je soms ziet als het licht feller is.
Wat verder, tussen de vele meeuwen die op het zand rustten, zat een groepje van een tiental reuzensterns. Ze bleven rustig zitten, terwijl verderop boven de rivier andere exemplaren luid roepend in het water doken om vis te vangen. Hun aanwezigheid zorgde voor extra leven en rumoer. Aan het eind van de middag had ik een lange lijst soorten gezien en ik voelde dat er hier nog veel meer te ontdekken viel.
Een week later: nog meer vogels
Tijdens mijn tweede bezoek waren de omstandigheden niet veel anders, behalve dat het water iets hoger stond — waarschijnlijk door het opkomende tij. De groepen grutto’s waren nog steeds aanwezig, maar nu verspreid over meerdere plassen. De IJslandse vogel was dit keer niet te vinden, maar het gebied zat opnieuw vol met vogels.
Een paar witte ooievaars vlogen over, en later zag ik er een flinke groep terug in het ondiepe water, samen met meeuwen en reigers. Het was een rustig beeld: verschillende soorten zochten er op hun gemak naar voedsel. De ooievaars liepen traag door het water, terwijl meeuwen en reigers er rustig tussendoor scharrelden.
Wat me ook opviel was het grote aantal waterhoentjes. Ik wist er acht tegelijk op één foto te krijgen, allemaal druk bezig met eten zoeken of elkaar wegjagen. Verderop in de zoutpannen stonden groepjes flamingo’s rustig in het ondiepe water, etend of rustend.
Ik had ook geluk met een waterpieper, niet bepaald een vogel die je vaak goed te zien krijgt. Hij scharrelde rustig in de modder, vlak bij de plek waar ik de blauwborst zag. Even bleef hij mooi in beeld, net lang genoeg om zijn snelle bewegingen te volgen terwijl hij in de modder pikte.
Het is ongelooflijk hoeveel tijd je kunt doorbrengen op nog geen twee kilometer. De uren vliegen voorbij terwijl je blijft kijken naar al die vogels die constant in beweging zijn. Elk plasje heeft weer zijn eigen sfeer en altijd is er wel iets nieuws te zien. Door al die verschillende soorten wordt het hier nooit saai.
Over de twee bezoeken samen telde ik bijna vijftig soorten: steltlopers, sterns, reigers, flamingo’s… De Salinas de Santa María de Jesús blijven gewoon een topplek voor vogels in Chiclana.
Opmerkingen