Fuente de Piedra: vogels kijken in de Europese Flamingohoofdstad
- 9 mei
- 4 minuten om te lezen
Na een bijzonder gulle lente stonden de lagunes in Andalusië vol water, en dat leek me hét moment om eens buiten de provincie Cadiz te kijken. Ik trok naar Fuente de Piedra, een grote zoutwaterlagune net over de grens met Malaga. Die plek staat bekend om zijn enorme flamingokolonie en de overvloed aan vogels. Met het hoge waterpeil waren de omstandigheden perfect voor broedvogels – en voor een topdag vogelspotten. Daar kon ik gewoon geen nee tegen zeggen.
Ik kwam net na zonsopgang aan bij de lagune van Fuente de Piedra. De lucht was nog lekker fris en het vroege ochtendlicht gaf alles een warme, bijna magische gloed. Mijn eerste stop was het uitkijkpunt Vicaría, een houten platform met mooi uitzicht over het water. Het licht dat vanuit het oosten binnen stroomde, gaf de hele plek een ietwat surrealistische, mysterieuze sfeer.
Terwijl ik daar stond en rond keek, viel mij meteen op hoe gigantisch de lagune is. Met z’n 15 vierkante kilometer is het de grootste van Andalusië. Bijna 7 kilometer lang en zo’n 2,5 kilometer breed – echt enorm. En toch blijft het water verrassend ondiep: zelfs in natte jaren, zoals nu, is het nergens dieper dan een meter.
Dit ondiepe water is van levensbelang voor één van Europa’s meest opvallende vogels: de flamingo. Fuente de Piedra is de thuisbasis van de grootste broedkolonie van het continent, en vandaag waren ze echt overal. Ik durf geen exact aantal te noemen – misschien 7.000, misschien wel 10.000. De aantallen waren gewoon enorm. Veel flamingo’s stonden zo ver weg dat ze leken op een roze, bewegende wolk boven het water.
De combinatie van ondiep water en veel zout maakt deze lagune perfect voor flamingo’s – maar alleen in natte jaren. In drogere seizoenen verdampt het water en blijft er een kale zoutvlakte over. Dan houden de flamingo’s het snel voor gezien. Gelukkig heeft de overvloedige voorjaarsregen dit jaar gezorgd voor topcondities: ideaal voor een succesvol broedseizoen.
Na het uitzicht bij het Vicaría-uitkijkpunt trok ik verder richting het bezoekerscentrum. In de omgeving lagen verschillende kleinere lagunes, en die zaten vol leven. Behalve nog meer flamingo’s – sommige verrassend dichtbij – zag ik allerlei eendensoorten, waaronder krooneenden en krakeenden. Het hoogtepunt was misschien wel het zien van twee bedreigde soorten: de witkopeend en de marmereend. Die laatste soort was hier uitgezet als onderdeel van een natuurherstelproject; ze zijn gekweekt in La Cañada de los Pájaros om de wilde populatie een boost te geven. Mooi om te zien dat zulke inspanningen echt resultaat opleveren.
Het fotograferen van de flamingo’s bij één van de kleinere lagunes bleek redelijk lastig. Door het verdampende water hing er een prachtige gloed rond de vogels, en ik kon verrassend dichtbij komen. Alleen… het stadje Fuente de Piedra doemde op in de achtergrond. Eerst dacht ik dat het mijn foto's zou verpesten, maar uiteindelijk viel het best mee. Met wat geduld en een beetje spelen met het kader lukte het om een paar beelden te schieten waar ik redelijk tevreden mee ben.
De vogelkijkhutten rond het bezoekerscentrum zijn allemaal goed onderhouden en ideaal om foto's te maken. Tijdens de week is het er meestal redelijk rustig, al loopt er af en toe wel iemand rond. In het weekend wordt het al snel een stuk drukker, soms zelfs té druk, iets om rekening mee te te houden als je een bezoek plant.
Het licht veranderde razendsnel. Het vroege gouden uur gaf alles een zachte, bijna magische gloed – ideaal om te fotograferen. Maar het was snel voorbij. Zodra de zon wat hoger stond, werd het licht al snel hard en rond een uur of tien was het eigenlijk niet meer zo fotogeniek. Later op de middag trok de lucht dicht. Toch was het landschap zó mooi dat er ook zonder zon genoeg te genieten en te fotograferen viel.
In theorie kan je helemaal rond de lagune wandelen, maar dat kost je uren en brengt je eigenlijk niet dichter bij de vogels. Een slimmere keuze is om met de auto naar een paar uitkijkpunten te rijden die verspreid rond de lagune liggen. Cantarranas in het westen en Las Latas in het zuiden geven je elk een ander perspectief op het water – al blijf je, net als bij Vicaría, wel op redelijke afstand van de vogels. Onderweg had ik trouwens geluk: twee wespendieven doemden op in de lucht. Een onverwachte bonus die de dag een extra vleugje roofvogelmagie gaf.
Een paar kilometer ten zuiden van de hoofdlagune ligt nog zo’n plek die absoluut de moeite waard is: Laguna Dulce. Ik maakte er een korte stop en werd meteen getrakteerd op een prachtig uitzicht vanuit de houten schuilhut. Net als op andere plekken is een telescoop of flinke zoomlens hier geen overbodige luxe. Door mijn lens zag ik twee futen een sierlijk baltsritueel uitvoeren.
De regio rond Fuente de Piedra is een paradijs voor vogelliefhebbers – zeker in een nat jaar als dit. Met zoveel interessante lagunes in de buurt kun je hier makkelijk een hele dag zoet zijn. Van hut naar hut trekken, speurend naar nieuwe soorten en mooiere uitzichten, verveelt nooit. Elke plek laat weer een andere kant van dit bijzondere landschap zien, en bij elk bezoek valt er wel iets nieuws te ontdekken.
Comentários