Bij het voorbereiden van een volgende activiteit voor Birdwatch Cadiz, rond de Torrox-lagune, wierp ik een vlugge blik op mijn eerdere waarnemingen op de eBird-website. Zag ik dat goed? Een paar dagen tevoren waren er drie witkopeenden gespot! Ik had deze soort wel al op andere locaties gezien, maar nog nooit rond mijn local patch. Ik onderbrak mijn voorbereidingswerken om zelf een kijkje te gaan nemen. Het was nog redelijk warm toen ik aankwam, maar ik wist dat ik, zoals steeds rond deze lagune, wel een aantal uren zoet zou zijn.

Onmiddellijk bij aanvang zag ik al een oeverloper, gevolgd door een koppel kuifleeuweriken die in het gras naar voedsel zochten. Er vloog ook een redelijk groot aantal roodstuitzwaluwen rond: het was de eerste keer dit jaar dat ik ze in zo grote getale zag.


Ik hoorde ook meteen een nachtegaal en een paar kleine karekieten, zingend tussen het riet. Allemaal goed en wel, maar ik was toch vooral gekomen om de witkopeend te zien. Ik merkte dat ik veel sneller stapte dan gewoonlijk, ongeduldig om deze bedreigde soort te fotograferen. Zoals ik een beetje verwacht had, zag ik ze alvast niet in de eerste helft van de lagune. Wel een aantal steltkluten, die ook niet heel vaak aanwezig zijn hier, en een aantal waterhoenen met kuikentjes.

Het broedsel van het waterhoen bestaat uit vijf tot negen eieren, en de jongen kunnen vliegen als ze ongeveer anderhalve maand oud zijn. Vliegen zie ik deze vogels maar zelden doen, enkel wanneer het echt nodig is, bijvoorbeeld wanneer er gevaar dreigt. Het liefst blijven ze op het water.
Ook in de tweede helft van de lagune zag ik op het eerste gezicht geen witkopeenden. Van de zes futen die ik twee weken eerder had gezien, zag ik er nu maar één. Ze zijn mogelijk bezig met broeden tussen het riet, denk ik dan maar.

Mijn aandacht werd getrokken door een bleke vlek tussen het riet. Een kwak! Op meer dan honderd meter afstand, maar zeer duidelijk zichtbaar. Al gauw kwam er een soortgenoot aangevlogen en samen zaten ze bijna een half uur tussen de rietstengels.


Ik had nu door dat ik geen witkopeenden zou zien vandaag, maar er was geen tijd voor ontgoocheling. Ik wachtte geduldig af tot de kwakken zouden opvliegen. Na een tiental minuten was het zover! Een rauw gekrijs weergalmde over de lagune!



Terwijl de duisternis langzaam inviel kon ik nog een aantal mooie foto's maken van een groep roodstuitzwaluwen, die verzamelden in de struiken aan de waterkant. Ze vlogen op en af tussen de takken en de lagune, insecten vangend en af en toe uitrustend. Het was opvallend hoeveel jonge vogels er tussen zaten.


Uiteindelijk geen witkopeenden, maar wel een paar foto's voor een aankomende fotowedstrijd!
Comentarios