De vraag van de dag was of ik het aantal waargenomen soorten rond één van mijn favoriete plaatsen, de Torrox-lagune, kon verhogen tot 100. Recente waarnemingen van de zwaangans en de buidelmees moedigden me aan om nog eens een wandeling te maken rond één van mijn favoriete vogelplekken.
De wandeling van vandaag begon veelbelovend. In amper vijf minuten kruisten ruim tien soorten mijn pad, waaronder gele kwikstaart en ijsvogel. Nog beter werd het toen ik bij de eerste stop aankwam, vlak naast mijn gebruikelijke startpunt bij de parkeerplaats in het noordwestelijke deel van de route: vijf buidelmezen vlogen speels van boom naar boom en lieten hun hoge fluittonen horen. Ze lieten me een foto maken, voordat ze zich verstopten in de struiken die de oever van de lagune bedekken.

Helaas was ik zo verrast door deze kleine mezen dat de weinige foto's die ik kon maken helemaal niet scherp waren, maar ik publiceer ze toch hier omdat deze soort een 'lifer' was.


Na slechts tien minuten kon ik al één van de twee doelsoorten van de dag doorstrepen. Op weg naar de oostelijke sector van de lagune, waar ik hoopte de zwaangans te zien, bood een vriendelijke zwarte roodstaart mij een geweldige kans om nog enkele deftige foto's te maken; ik kreeg zelfs genoeg tijd kreeg om zorgvuldig een goede compositie te maken.

Een foto die ik erg mooi vind, met dank aan het lief vogeltje dat me voldoende tijd gaf om een paar stappen zijwaarts te doen om een kleurrijke en wazige achtergrond te krijgen.
Het duurde niet lang voordat ik ook de tweede vogelsoort zag die ik zocht: rustend op de rotsen van het eiland midden in de lagune lagen verschillende zwaanganzen, vogels die uit gevangenschap moeten zijn ontsnapt, want deze soort heeft zijn oorsprong in Mongolië en China, waar het de status EN (Bedreigd) heeft. Het is zonder twijfel een van de mooiste ganzen die ik ooit heb gezien.

De zwaangans is nog een soort die hier, zijn pracht ten spijt, niet thuishoort. Helaas zag ik vandaag nog een paar voorbeelden van hoe mensen onze gevederde vrienden onderwaarderen: een meeuw die door de lucht vliegt met een plastic zak aan haar poot, een beeld dat me deed denken aan de droevige waarneming tijdens een ander recent bezoek aan een nabijgelegen lagune. De meeuw is gelukkig sterk genoeg om te blijven vliegen, maar je kunt alleen maar hopen dat het plastic snel zal verdwijnen, voordat de vogel ergens vast komt te zitten.

Niet veel later kwam ik twee wilde eenden tegen die een kabelbinder om hun poten droegen. Het is echt walgelijk hoe onwetend mensen zijn en denken dat ze dieren als objecten kunnen behandelen.

Deze beelden laten zien hoeveel dieren een oneerlijke strijd voeren. Enkele ogenblikken later zag ik een scène die aantoonde dat de natuur op zichzelf al uitdagend genoeg is: een kleine groep meerkoeten die vochten om een stuk brood, met één gelukkige winnaar: de sterkste of slimste van de groep.



Gelukkig waren er nog mooie verrassingen... enkele roodborsttapuiten volgden mij langs het parcours dat weer naar een ander mooi moment leidde.





Vlak voordat ik de ruim vier uur durende tocht afsloot, besefte ik dat ik geen enkele roofvogel had gezien, wat vrij uitzonderlijk is voor deze plek. Zelfs geen lepelaar. Maar ik mag niet klagen, want ik zag bijna veertig andere interessante soorten, waaronder twee lifers! Op dat moment zag ik een grijsachtig vogeltje, met zijn rug naar mij toegekeerd, zonder zijn echte identiteit te onthullen. Een huismus? Een dappere Cetti's zanger misschien? Toch niet!

Zodra ik inzoomde met de telelens, besefte ik dat ik naar een spectaculaire blauwborst voor mij had! Hij was bezigvoedsel te zoeken in het gras en zodra hij een groot insect te pakken kreeg, verdween hij tussen het riet.


Een geweldige soort om een zeer interessante wandeling mee af te ronden. We zijn nog midden in de winter en hebben al temperaturen tot 25 graden. Het geeft een vreemd gevoel om groenlingen zo vroeg in het jaar al uit volle borst te horen zingen.

Comments