Vandaag reed ik naar Chiclana, op bezoek bij de vrijwilligers van het Limes Platalea Project, in de hoop enkele lepelaars te zien op hun migratievlucht naar Afrika. We ontmoetten elkaar bij de Torre del Puerco (Varkenstoren, genoemd naar een gebied waar vroeger wilde varkens leefden). Eén van de vrijwilligers is Daniel, onze Vogelaar van de Maand. Terwijl we naar de aanvankelijk bewolkte hemel keken, voerden we een interessant gesprek.
We begonnen de lucht te in de gaten te houden naast de toren die uitkijkt over het strand La Barrosa en verhuisden vervolgens naar het dakterras van restaurant Cuartel del Mar, waar het personeel gewend is om in de zomer dagelijks vogelaars te ontvangen.
Bedankt dat je ons hier vandaag hebt, Daniel! Waar kom je vandaan?
Ik kom uit Groot-Brittannië! Ik heb in verschillende landen gewoond, onder andere in Mexico en Frankrijk. Maar ik woon nu al twintig jaar in Spanje. In Groot-Brittannië heb ik altijd in de buurt van Londen gewoond.

Hoe lang spot je al vogels?
Sinds ik een kleine jongen was, hield ik van alles wat met de natuur te maken had. Ik had geen verrekijker, maar elk jaar ging ik met mijn grootouders, die een caravan hadden, op vakantie naar een dorp genaamd Blakeney, een bekende plaats aan de oostkust van Norfolk. Ik herinner me dat ik scholeksters en andere zeevogels zag!
Ik werd geïnspireerd door Gerald Durrell, een Britse natuuronderzoeker, die één van de eersten was die een dierentuin opende met het oog op natuurbehoud. En David Attenborough natuurlijk. We hadden de Real Wild Show op de BBC, een heel spannend tv-programma voor kinderen. Eén van de presentatoren was Chris Packham, nu één van de belangrijkste natuurvoorvechters van Groot-Brittannië. Hij was misschien wel mijn belangrijkste inspiratiebron.
In Groot-Brittannië is het vrij gebruikelijk om mensen te vinden die geïnteresseerd zijn in vogels met op zijn minst iets van basiskennis, dat komt omdat zoveel mensen daar een tuin hebben.

Wat vind je leuk aan vogels kijken?
Voor mij is het een mix van verschillende dingen. Het gaat om de wetenschap, het in de natuur zijn, het is ook een manier om de ecologie te begrijpen. Of je nu van vissen, insecten of vogels houdt, het maakt niet uit, je zult in alles geïnteresseerd zijn omdat alles met elkaar verbonden is. Je kunt zoveel leren en lezen als je wilt, je zult nooit alles weten, je raakt alleen maar aan de oppervlakte. En natuurlijk is er ook de sociale kant, het is altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten met dezelfde passie.
Weet je hoeveel verschillende soorten je tot nu toe hebt waargenomen?
Ik houd dat niet echt bij, maar ik heb een lijstje dat waarschijnlijk niet compleet is. Daarop staan ongeveer 80 soorten, maar ik weet zeker dat ik er meer heb gezien, waarschijnlijk rond de honderd.

Welke apparatuur heb je?
Ik heb een Nikon 10x42 verrekijker en een goedkope telescoop die goed zijn job doet, samen met een licht statief en een rugzak.

Heb je een professionele connectie met vogels kijken?
Nee, maar waarschijnlijk zou ik, mocht ik kunnen, net als veel mensen die van vogels of de natuur houden, teruggaan in de tijd en bioloog of zoöloog worden. Als tiener wilde ik maritiem fotograaf worden.
Maar wat is er gebeurd?
Dat is een goede vraag, die heeft mijn vader mij ook gesteld. Ik was goed in wetenschap, maar ik denk dat ik me een beetje verveelde. Ik dacht dat ik gewoon in een laboratorium terecht zou komen voor het testen van voedsel of iets dergelijks (lacht).

Heb jij een favoriete locatie?
Ik werd erg beïnvloed door een boek dat ik las over een man die aan een depressie leed en begon met vogelspotten als therapie. Hij vertelde over zijn lokale patch. Ik weet dat veel vogelaars naar verschillende plaatsen gaan om nieuwe soorten te spotten, maar ik vond het een leuk idee om één plek heel goed te kennen en die intimiteit te hebben. Mijn lokale patch bevindt zich in Los Toruños in El Puerto de Santa Maria.
Herinner je je iets opmerkelijks dat gebeurde tijdens het vogelspotten?
Ik hielp met de Engelse vertaling van een boek over de lepelaars, genaamd Sinagote. Het boek is oorspronkelijk in het Nederlands geschreven. Op een dag ontmoette ik de auteur, Theunis Piersma, een wereldexpert op het gebied van lepelaars.
Heb je een favoriete vogel?
Dat moet de roodstuitzwaluw zijn. Eerst en vooral vind ik het hele mooie vogels. Ik zie ze hier thuis, in mijn tuin. In Groot-Brittannië heb ik ze niet gezien, dus voor mij zijn ze exotisch. Het lijken heel vrolijke vogels, ik zie ze dikwijls spelen in de lucht.

Welke vogel zou jij graag willen zien?
Ik zou graag de rosse grutto zien. Het heeft het wereldrecord voor de langste afstand, migrerend van Alaska naar Nieuw-Zeeland. Het is waanzinnig dat dit kleine vogeltje non-stop kan fladderen en zo'n afstand kan overbruggen. Zeevogels zoals pijlstormvogels en jan-van-genten zijn niet afhankelijk van het land, en zo leren ze de hele wereld kennen. Ze maken de meest ongelooflijke reizen.
Ik weet zeker dat je er met een beetje geluk er binnenkort eentje spot! Daniel, bedankt voor je tijd, het was leuk je te ontmoeten!
Jij ook bedankt, we zien elkaar snel weer!
Letterlijk vijf minuten voordat we afscheid namen, zagen we een groep van twaalf lepelaars zuidwaarts vliegen over zee, dicht bij de kust.


Een mooie apotheose van een zeer interessante ochtend! Iedereen die meer wil weten over het Lepelaarproject raden we aan de Limes Platalea-website te bezoeken.
Commentaires