top of page

Hoe een verkenningtocht mij oog in oog bracht met een uitzonderlijke vogelsoort

Alweer had ik op Google Earth mij een op het eerste gezicht zeer interessante locatie gevonden. Ik had stille hoop om een broedkolonie bijeneters aan te treffen, maar het waren toch vooral de meerdere kleine lagunes die mij deden vermoeden dat een bezoek aan deze plek de moeite waard zou zijn. Wat ik opnieuw niet kon opmaken uit de satellietbeelden was of er een omheining de toegang zou bemoeilijken, of erger nog, onmogelijk zou maken. Dat bleek gelukkig goed mee te vallen, aan de rand van het gebied stond enkel een lage omheining. Lege hulzen op de grond duidden erop dat hier gejaagd geweest is, wat verwonderlijk is want dit gebied ligt vlak bij de bewoonde wereld, vlak voor Jerez de la Frontera. De hulzen die ik vond leken mij wel al wat verstorven, dus ze kunnen al van een tijdje geleden zijn.



Rotsduif
Rotsduif


Na bij één vervallen gebouw een kolonie rotsduiven gezien te hebben, zag ik in de verte al een eerste bijeneter op een elektriciteitskabel zitten. Dit begon al goed! Wat later zag ik een koppel op een tak zitten, vlak bij de eerste lagune, die gelukkig redelijk veel water bevatte.



Koppel bijeneters in een boom
Koppel bijeneters

Bijeneter op een tak
Zonder twijfel één van de mooiste vogels van de provincie Cadiz

Ik zag en hoorde de bijeneters sporadisch gedurende mijn wandeling, maar een grote groep trof ik helaas niet aan. Nochtans vond ik een helling die de perfect broedplaats zou kunnen zijn voor deze vogels. Ik zag een tiental holtes maar geen enkele bijeneter in de buurt.



Geschikte broedplaats voor de bijeneters

Ik trof een grote verscheidenheid van vogelsoorten aan bij de eerste kleine lagune: lepelaars, kleine plevieren, wilde eenden, zilverreigers en een aantal kleinere soorten die verborgen zaten in het riet, zoals nachtegaal en grote karekiet.



Lepelaar stappend door het water
Eén van de drie aanwezige lepelaars

Twee lepelaars

Ik had al gauw door dat ik een prachtig, verborgen stukje natuur had ontdekt, nog mooier dan wat een blik op Google Earth had doen vermoeden. Geen grote aantallen vogels, maar de rust en schoonheid van de plek maakten mijn bezoek zeker de moeite waard.



Twee kleine plevieren
Twee kleine plevieren

De vogels in de lagune waren vanuit de eerste hoek moeilijk te fotograferen, maar na een honderdtal meter wandelen kon ik tot bij het water komen. Ik was hier in de eerste plaats om de plek te leren kennen, maar het was er zo mooi dat ik toch een half uur plat op de grond de vogels aan mijn aanwezigheid liet wennen om dan een paar foto's te kunnen maken.



Kleine plevier
Kleine plevier vliegt voorbij

Wilde eend
Wilde eend

Kleine zilverreiger vliegt op uit het riet
Kleine zilverreiger vliegt op uit het riet

Orpheusspotvogel
Orpheusspotvogel

Kleine lagune
Eén van de kleine lagunes

Kauw op een boomstronk
Kauw

Op zoek naar nog meer vogelsoorten wandelde ik rond de lagunes en kwam ik bij een klein eucalyptusbos. Daar zaten een aantal koolmezen en een paar heel luidruchtige nachtegalen, die me heel dicht lieten komen.



 Europese kanarie met nestmateriaal in de bek
Europese kanarie met nestmateriaal


Zingende nachtegaal tussen de takken
Luidruchtige nachtegaal

Zingende nachtegaal



Mijn nieuwsgierigheid leidde mij verder door een klein bos, waar ik aan de zijkant, doorheen de begroeiing, een smalle rivier zag lopen: de Guadalete. Het eerste wat mij opviel waren een paar grote libellen die op een stuk hout boven het water zaten.



Libel op een stuk hout
Calopteryx virgo


Libel op een stuk hout
Calopteryx haemorrhoidalis

Ik wist dat ik geen vogels zou aantreffen langs deze dichtbegroeide oever, maar ik wandelde nog wat verder. Plots vlogen twee grote vogels op. Eén ervan was duidelijk een kwak, die laag wegvloog over de rivier, maar van de andere was ik niet zeker en ik had geen tijd om de camera te richten. Had ik een uil gezien? Hij was opgevlogen zonder enig geluid te maken, en ik had een patroon gezien dat mij inderdaad aan een uil deed denken, met grijze en bruine kleuren. Of was het een andere roofvogel? Wat een gemiste kans! Wat verderop hoorde ik in een van de kruinen van de bomen heel wat kabaal: een nerveuze groep zwarte spreeuwen. Ik was zeker dat ze me niet hadden opgemerkt. Had de mysterieuze vogel hen doen opschrikken? Ik keek door de ontelbare takken naar boven, onderzocht alle bomen, maar behalve de spreeuwen zag ik niets.


Toen ik mij omdraaide om terug te stappen, merkte ik in één van de bomen vlak langs de oever iets op wat leek op een silhouet. In mijn speurtocht naar de grote vogel dacht ik nu in alle takken en stronken een vogel te herkennen. Zag ik daar nu een uil? Ik probeerde tussen de takken door in te zoomen met mijn camera, maar ook de foto's brachten geen uitsluitsel. In elk geval, ik keek naar iets dat niet bewoog. Ja, nu zag ik het beter, het was een uil!



Dichte begroeiing in een bos
Een stuk tak of toch een uil?

Een grote uil zelfs! Of toch niet? Stelde ik me gewoon iets voor? Was een uil niet al lang weggevlogen? Ik stapte voorzichtig nog wat dichter en maakte nog een paar foto's. Nu wist ik het honderd procent zeker! Een prachtige uil! Een foto van de indrukwekkende klauwen nam alle twijfels weg.



Klauwen van een uil

Ik wist niet onmiddellijk om welke uil het ging. Nee, een ransuil was het niet. Een steenuil ook al niet. Ik zou er later thuis wel achter komen welke soort het was, nu was het even genieten geblazen. De uil bleef roerloos zitten, maar volgde me voortdurend met zijn blik terwijl ik probeerde mezelf in een andere positie op te stellen om een betere foto te nemen. De talrijke takken maakten alles erg moeilijk. Van op een omgevallen boomstam kon ik foto's maken van de gehele vogel en van bijna net onder de stam waar de uil inzat kon ik prachtig inzoomen.



Uil in een boom


Uil in een boom

De karakteristiek die me erg opviel, was de groenachtige snavel. Waar de vogel eerst de ogen toegeknepen had en daardoor ook minder op een levend wezen leek, leek hij me nu bijna ontspannen aan te kijken.



Uil tussen de bladeren

Later vond ik dat het om een bosuil ging, een juveniel exemplaar dan nog. Een soort die ik eerder al had gehoord tijdens een lentenacht, maar waarvoor je heel veel geluk moet hebben om ze overdag aan te treffen. Ik weet niet zeker of de eerste vogel die ik had zien opvliegen van een boomstronk, dezelfde was die ik uiteindelijk had gezien.


Volwassen bosuilen kunnen heel agressief hun jongen verdedigen, en deinzen niet terug om zelfs mensen aan te vallen, daarbij mikkend op de nek en het hoofd. Maar mijn ontmoeting was volkomen vreedzaam verlopen!


Bijna met spijt stapte ik van tussen de bomen van de waterkant weg. Opnieuw begeleidden de nachtegalen me naar de volgende lagune, waar een paar kauwen de andere vogels voor mijn komst waarschuwden.



Nachtegaal
Nachtegaal

Kauw
Kauw

Vlak over het riet zag ik in een flits nog een reiger wegvliegen. Mogelijk een purperreiger, maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen.



Dichte begroeiing bij de laatste lagune

De verscheidenheid aan vogels in dit gebied was ronduit spectaculair. Ook verschillende andere roofvogels waren van de partij, zoals torenvalk, buizerd en dwergarend. In totaal zag ik maar liefst 40 verschillende soorten.



Vrouwelijke torenvalk

Zwarte ibissen tijdens de vlucht
Deel van een groep zwarte ibissen

Zeker een plek om te onthouden en in de toekomst opnieuw te bezoeken!



Juveniele Roodborsttapuit op een tak
Juveniele Roodborsttapuit



0 opmerkingen

Gerelateerde posts

Alles weergeven

Comments


bottom of page