De eerste warmte van het jaar is duidelijk gearriveerd in het zuiden van Spanje, en dat was goed te merken tijdens onze meest recente vogeluitstap nabij Arcos de la Frontera. Ik was benieuwd of we opnieuw veel juveniele vogels zouden spotten, en het antwoord was een volmondig ja.

Ondanks de opkomende warmte was het een heel aangename wandeling in een nog steeds groene omgeving, steeds dicht bij de Guadalete rivier. De natuur rondom Arcos de la Frontera biedt een weelderig landschap dat perfect is voor vogelliefhebbers. De rivier zelf zorgt voor een constante aanwezigheid van water, wat cruciaal is voor veel vogels in deze regio.

Net zoals tijdens een vorig bezoek aan deze plek, was het ook nu nodig om voorzichtig te zijn bij het oversteken van bepaalde delen van de route, omdat die lichtjes onder water stonden. Vooral na een regenachtige periode kunnen sommige paden modderig en glad zijn. Veel hangt af van het debiet van de Guadalete. Daarom is het belangrijk het traject goed te kennen en voorbereid te zijn op dergelijke omstandigheden.

Al van bij het begin merkten we veel vogelsoorten op, voornamelijk zangvogels. Het leek wel alsof de vogels zich extra wilden laten horen op deze mooie lentedag. Vooral de nachtegaal liet zich horen en zien, met minstens dertig exemplaren die zich niet schaamden om hun prachtige lied ten gehore te brengen. Het was een waar spektakel om deze kleine zangers in actie te zien. Hun vrolijke gezang vormde de perfecte achtergrondmuziek voor onze tocht.

Naast de nachtegalen waren er ook enkele buidelmezen te horen. En als klap op de vuurpijl zagen we zelfs een woudaap, een vrij zeldzame verschijning in deze streek. De aanwezigheid van deze soorten maakte de uitstap al meer dan geslaagd.

Een ander hoogtepunt van de dag was het zien en horen van vier Iberische groene spechten. Deze prachtige vogels, met hun groene verenkleed en luide roep, voegden een extra vleugje kleur toe aan onze tocht. Het was fascinerend om te observeren hoe ze voedsel zochten op de boomstammen.

In tegenstelling tot de gewone groene specht heeft de Iberische geen zwart rond het oog, maar eerder grijs.

Er waren ook heel veel jonge grauwe ganzen aanwezig. Een voorbijganger vertelde ons dat er vorig jaar veel jonge kuikentjes waren opgeslokt door een blauwe reiger. Gelukkig leek dit jaar een beter jaar voor de ganzenkuikens te zijn, want we zagen er een heleboel in goede gezondheid.
















Het was ook de moeite waard om een groepje huiszwaluwen gade te slaan terwijl ze verwoed met hun bek in de modder ploeterden.


De route die we volgden eindigde met een vrij steile klim, wat betekent dat je een goede conditie moet hebben om deze tocht tot een goed einde te brengen, maar onze inspanning werd beloond. Bovenop de heuvel wachtte er ons een prachtig uitzicht over het landschap en een welkome verfrissing op het terras van een ijssalon.
Comments