Het verzamelen van bruikbaar fotografisch materiaal voor onze reportage over de prachtige Europese bijeneters verloopt eerder moeizaam. Gelukkig vallen in de buurt van deze geheime locatie heel veel vogelsoorten te spotten, waardoor we ons er geen seconde vervelen.
Een voorbeeld van een spectaculaire bezoeker was de purperreiger, die onachtzaam neerstreek op de kruin van een boom nabij het water. Onze camouflage werkte uitstekend en daardoor merkte de reiger onze aanwezigheid totaal niet op. De purperreiger is veel zeldzamer dan de blauwe reiger, maar ik merk hem de laatste tijd opvallend dikwijls op.

De aanwezigheid van een broedend koppel Westelijke vale spotvogels, een soort die ik gemiddeld maar één keer per jaar zie, maakt het moeilijk om uren onafgebroken geconcentreerd te blijven tot er wat actie te beleven valt in de buurt van het bijeneternest. De oudervogels vliegen voortdurend aan met voedsel voor de vier jongen en trekken uiteraard regelmatig de aandacht.

Na geruime tijd zo goed als vruchteloos gewacht te hebben op dezelfde plaats was het tijd om ons te verplaatsen. Aanvankelijk was het ook daar maar een dooie boel, maar alles veranderde na de doortocht van een dozijn of wat vale gieren.

Vlak na de doortocht van deze grote vogels merkte ik een merkwaardig tafereel op in de lucht: eerst zag ik een roofvogel die was uitgerust met Gps-apparatuur, met een rat tussen de scherpe klauwen. Het bleek zowaar om een aasgier te gaan, een bedreigde soort die je ook enkel aantreft met het nodige geluk, en zeker op deze plek.

De aasgier, een onvolwassen exemplaar, kreeg het echter al gauw serieus aan de stok met een dwergarend, die duidelijk geïnteresseerd was in de prooi die de aasgier tussen de klauwen geklemd hield.

De aasgier was duidelijk vastberaden zijn vangst fel te verdedigen, maar kreeg verschillende duikvluchten te verwerken van de volhardende dwergarend.


De aasgier is een behendige vlieger, maar ik wist niet of hij zou opgewassen zijn tegen een vastberaden dwergarend. Aasgieren zijn iets groter, maar zijn geen echte jagers, in tegenstelling tot dwergarenden. De strijd boven mijn hoofd hield mij minutenlang in de ban, terwijl ik zo goed mogelijk alles in beeld probeerde te brengen.








Na minutenlang gebikkel besloot de dwergarend het op te geven. De onvolwassen aasgier was alvast een ervaring rijker en kon wat verderop rustig van de maaltijd genieten.

Deze verborgen plek heeft enorm veel vogelsoorten te bieden. Naast een grijze wouw zag ik er vandaag ook een koppel torenvalken overvliegen.

Er zullen nog genoeg mogelijkheden volgen om te genieten van de vogelrijkdom van deze plek, wanneer we terugkeren om meer beeldmateriaal te verzamelen voor onze documentaire over de bijeneter.
Comments