Na enkele spectaculaire waarnemingen eerder deze week, was het vandaag tijd om op vogelobservatie-expeditie te gaan naar El Bosque op zoek naar de waterspreeuw, een soort die ik nog nooit eerder had waargenomen. De weinige keren dat deze vogel in de provincie Cadiz werd gespot, was langs de Majaceite-rivier, een kleine stroom die veel wordt bezocht door dagjestoeristen, die een populair pad volgen dat de dorpen El Bosque en Benamahoma met elkaar verbindt. Vooral in de zomer kan het hier behoorlijk druk zijn. Hoewel het nu winter is en de rivier niet uitnodigt om een ​​verfrissende duik te nemen, was het vandaag ook relatief druk. Niet zo in de botanische tuin die ik bezocht vlak voordat ik aan de zoektocht naar de waterspreeuw begon.

Luttele minuten nadat ik had geparkeerd, hoorde ik al tjiftjaf, kuifmees en zag ik verschillende koolmezen en één witte kwikstaart op de grond op nauwelijks twee meter van de auto. Wat een warme ontvangst! In de botanische tuin van El Castillejo hoorde ik een ware serenade van zangvogels, waaronder roodborstjes, nog meer koolmezen en zwartkoppen.
En dan plotseling een onbekend geluid, afkomstig van een vogel die over de bomen vloog. Gelukkig had ik mijn telefoon bij de hand en kon ik de roep identificeren met Birdnet. Zonder aarzeling identificeerde de app het als een kruisbek! Alweer een lifer! Terwijl ik nog steeds euforisch was over deze waarneming, kwam één ​​van deze nieuwsgierige vogels terug tot rust op een elektriciteitskabel die boven het park hing. Slechts een minuut later kreeg hij gezelschap van een tweede vogel van dezelfde soort, één van het andere geslacht.

Ik keek zowaar op een koppel kruisbekken! Een rood mannetje en aan de overkant, op een andere kabel, een geelachtig vrouwtje. Minutenlang zag ik deze geweldige vogels zingen, hoog boven de grond, in de stilte van dit prachtige park vol bomen en planten.

Hoewel de vogels min of meer op de rug zijn gefotografeerd, weet ik zeker dat hun foto's altijd een speciaal plekje in mijn collectie zullen hebben. Het is zo'n opmerkelijke soort, vooral vanwege de vorm van hun snavels, die elkaar kruisen aan de uiteinden, waardoor ze zaden uit conifeerkegels kunnen halen.
Ook zonder de doelsoort van de dag gezien te hebben was deze dag al uiterst succesvol. Maar de waterspreeuw zou zeker de kers op de taart zijn...
Na tien minuten lopen bereikte ik het begin van de Majaceite-route, die naar het witte dorp Benamahoma leidt. Dit was duidelijk het ideale habitat voor de waterspreeuw: snelstromend water waar hij voedsel kan vinden, meestal larven van waterinsecten.

Ik kwam helaas niet dichter bij een observatie van een waterspreeuw dan twee niet identificeerbare, snel vliegende donkere silhouetten, de vleugels spreidend. Ik zal meer kans maken als ik op een andere dag vroeg in de ochtend aankom en zo lang als nodig is op één plek wacht op de aankomst van deze vogel. De natte rotsen en het omringende groene mos zullen zeker zorgen voor een aantal prachtige foto's.
De meest voorkomende soorten vandaag de dag waren de zwartkop en de staartmees, die relatief dicht kwam op te poseren.


Maar niet zo dichtbij als een vriendelijk maar uiterst nieuwsgierig roodborstje, geduldig wachtend op een tak, op slechts een paar meter afstand van de rots waarop ik rustte, om wat insecten van de vloer te graaien.

Het maken van fatsoenlijke foto's van de doorgaans kleine vogels in dit gebied bleek behoorlijk moeilijk, door de aanwezigheid van zoveel bomen en takken. Hierdoor worden de bewoners vaak meer gehoord dan gezien.

De Majaceite-river in El Bosque is zeker een plek waar ik, eventueel in het voorjaar, terug naar zal keren, uitgerust met telelens en een rugzak vol geduld.
Comments