Dag 1:
Het is niet altijd even makkelijk om in elk seizoen een goede plek te vinden om vogels te spotten. Ik had gelezen dat oktober een goede maand was om de stranden van Chipiona te bezoeken vanwege de interessante waadvogels, dus ik vertrok vandaag al vroeg in de ochtend. Het licht was prachtig toen ik aankwam bij Playa de Montijo. Ik maakte een paar foto's van de vuurtoren van Chipiona in de verte voordat ik verder naar rechts ging, waar de opkomende zon zorgde voor een nog beter licht. Ik zag in eerste instantie niet veel vogels. Mijn aandacht werd getrokken door iets dat op een lage rots in de zee zat. Toen ik inzoomde, zag ik dat het een hondje was.

Ik aarzelde geen moment, trok mijn schoenen en kousen uit, legde mijn camera's neer op het strand en probeerde de arme hond te bereiken. Hij was bang en bibberde. Ik probeerde hem op zijn gemak te stellen door tegen hem te praten. Het was duidelijk dat de hond niet in staat zou zijn om zelf aan land te komen. Toen ik me realiseerde dat het water steeg, wist ik dat er niet veel tijd te verliezen was. Toen ik hem probeerde te aaien, werd ik gebeten. De hond was duidelijk in shock.

Nadat ik er een tijdje tegen had gepraat, probeerde ik het nog een keer en deze keer lukte het me om het arme ding op te pakken. Hij voelde koud en nat aan. Voorzichtig waadde ik door het rotsachtige zand en bereikte de oever, met de hond in mijn armen.

Ik reed de hond naar een dierenarts in Sanlucar. Hij had een microchip en de dierenarts wist contact te leggen met de eigenaren, die al snel hun verloren maatje kwamen ophalen. De hond bleek een zes jaar oude teckel te zijn.
Ik had uiteraard niet de kans om veel foto's van vogels te maken, maar met zo'n prachtig ochtendlicht en foeragerende steenlopers en zilverreigers in de buurt, wilde ik zo snel mogelijk terug.




Dag 2:
De volgende ochtend ging ik terug naar dezelfde plek. Helaas was het licht niet zo mooi als de dag ervoor, maar ik zag wel wat interessante vogelsoorten en maakte een aantal mooie foto's. Toen ik aankwam was het eb en moest ik wat verder van de kust af lopen om dichter bij de vogels te komen. Het is verrassend hoe snel het water stijgt, vooral als je de hele tijd op de vogels gefocust bent. Als je niet oppast, kan het zijn dat je vast komt te zitten en omringd wordt door water voordat je het doorhebt.

In 1994 lag een Cypriotisch schip afkomstig van Bangkok, Weisshorn genaamd, te wachten bij de monding van de Guadalquivir om naar de haven van Sevilla te varen toen het te maken kreeg met zware weersomstandigheden. Het anker begaf het en het schip werd op de rotsen gegooid, waardoor de romp zwaar beschadigd raakte. Het schip zonk uiteindelijk met zijn lading, 6.200 ton rijst. Het scheepswrak is nog steeds zichtbaar vanaf de kust van Chipiona. Het staat lokaal bekend als de 'barco del arroz'.




Het was een genot om de waadvogels te fotograferen op dit strand. De truc is om op je buik te gaan liggen en de vogels dichterbij te laten komen. Na een tijdje naderen ze gemakkelijk tot op minder dan 10 meter.








Na een tweede bezoek aan dit strand in twee dagen besloot ik ook een kijkje te nemen bij de haven van Chipiona, omdat ik had gelezen dat je daar interessante zeevogels kunt spotten. Helaas zag ik niets bijzonders, afgezien van wat huisgierzwaluwen, die ik nog niet eerder had gefotografeerd.


En meeuwen! Veel meeuwen. Veel mensen moeten ze niet, maar ze kunnen echt wel interessant zijn, als je de tijd neemt om ze aandachtig te observeren.






De stranden van Chipiona zijn niet de meest spectaculaire, maar dankzij beide bezoeken heb ik het leven van een hond gered en drie nieuwe vogelsoorten gespot (huisgierzwaluw, groenpootruiter en drieteenstrandloper).
Comments